کار درمانی ذهنی چیست؟
کار درمانی ذهنی به کودکانی که به دلیل اختلالات مختلف، در مراحل رشدی و نقاط عطف رشدی تاخیر داشته اند کمک می کند تا حداکثر توانایی را کسب کرده و اختلاف سن رشدی و تقویمی خود را به حداقل برسانند.
تاریخچه کاردرمانی ذهنی
کاردرمانی ریشه هایی در بهداشت روان دارد. در یک زمان ، اکثر کاردرمانگر ها در محیط های بهداشت روان کار می کردند. در دهه گذشته ، تعداد کاردرمانگر هایی در کشور که در زمینه بهداشت روان کار می کنند کاهش یافته است. (در مرتبط دانستن OT و توانبخشی جسمی و اطفال اشتباه نکرده بودید.)با این حال ، تغییرات جدید در ارائه خدمات بهداشت روان دریچه ای برای ورود کاردرمانگران بیشتر به این حوزه فراهم کرده است.
اهداف کاردرمانی ذهنی
آموزش کاردرمانگر نیازمند رویکردهای کلی و مناسب برای کار در محیط های بهداشت روان است. کاردرمانگرها علاوه بر آموزش دیدن در حوزه سلامت جسمی ، در موارد زیرنیز آموزش می بینند:
- ارزیابی شناختی
- استراتژی های حسی
- اتحاد درمانی
- فرایند گروهی
- مشارکت در فعالیتهای یادگیری روزانه (ADL)
- مهارتهای اجتماعی – عاطفی
همانند سایربخش های کاردرمانی ، هدف اصلی کاردرمانی ذهنی کمک به افراد در مشارکت هرچه بیشتر در فعالیتهای روزمره است.
چه افرادی به کار درمانی ذهنی نیاز دارند؟
- کودکانی با مشکلات اختلالات نافذ رشدی از جمله اتیسم
- کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه و بیش فعالی
- کودکان و بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی در مواردی که بیمار دچار مشکلات ذهنی نیز گردیده است.
- افراد دچاراختلالات یادگیری از جمله ناتوانی در خواندن و نوشتن ، اختلال در یادگیری ریاضیات و …
- افراد دچار سکته مغزی و سایر آسیب های ذهنی
- کودکان و بزرگسالان دچار اختلالات رفتاری مانند پرخاشگری و جویدن ناخن و …
- بیماران با سندرم های ژنتیکی و مادرزادی مانند سندرم داون و سندوم تورت
- بیاران با ضعف در مهارت های ترسیمی
- بیماران با اختلالات مخچه
- افراد دچار اختلال حواس و حافظه
- افراد دچار مشکل در ارتباطات
- افرادی دارای وسواس فکری _ عملی
- افراد مبتلا به مشکلات روحی مانند افسردگی
- افرادمبتلا به استرس شدید
- افراد دچار فوبیا ( ترس بیمارگونه)
- افراد مبتلا به شیزوفرنی
- افراد رچار دیستروفی عضلانی
- کودکان دچا تاخیر رشدی
مراحل رشد ذهنی و شناختی کودک
از تولد تا ۳ ماهگی
۳ ماه اول زندگی کودک شگفت آور است. محورهای اصلی رشدی در این سن ، کاوش در حواس اساسی و یادگیری بیشتر در مورد بدن و محیط است.
در این دوره ، بیشتر نوزادان کارهای زیر را شروع می کنند:
- رفتارهایی مانند جستجو و مکیدن نوک پستان یا شیشه شیر
- تشخیص دادن تفاوت های صدا در میزان و حجم
- تشخیص واضح تر اشیا را در فاصله ۳۳ سانتیمتری
- تمرکز بر روی اشیا در حال حرکت ، از جمله چهره مراقبان
- مشاهده همه رنگهای طیف بصری انسان
- تخیص مزه های شیرین ، شور ، تلخ و ترش
- استفاده از حالت های صورت برای پاسخ دادن به محیط اطراف
از ۳ تا ۶ ماهگی
در اوایل نوزادی ، توانایی های ادراکی هنوز در حال رشد است. از سن ۳-۶ ماهگی ، نوزادان احساس درک قوی تری دارند. در این سن ، بیشتر نوزادان شروع به موارد زیر می کنند:
- حالات صورت را تقلید می کنند
- به صداهای آشنا واکنش نشان می دهند
- چهره های آشنا را می شناسند
- به حالات چهره افراد دیگر پاسخ می دهند
از ۶ تا ۹ ماهگی
نگاه کردن به درون ذهن نوزاد کار ساده ای نیست. از این گذشته ، محققان نمی توانند هر لحظه از نوزاد بپرسند که به چه چیزی فکر می کند. محققان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد فرایندهای ذهنی نوزادان ، به تعدادی از کارهای خلاقانه دست می زنند که عملکرد درونی مغز کودک را نشان می دهد.
محققان دریافتند که از سن ۶-۹ ماهگی، بیشتر نوزادان:
- بیشتر به چیزهای “غیرممکن” مانند اشیایی که در هوا معلق است نگاه می کنند
- تفاوت بین تصاویر نمایش دهنده اشیاء مختلف را تشخیص می دهند
- تفاوت بین موجودات جاندار و بی جان را تشخیص می دهند
- قادر به فهم اندازه نسبی یک شی برای تشخیص فاصله آن هستند
از ۹ تا ۱۲ ماهگی
نوزادان از نظر جسمی مهارت بیشتری پیدا می کنند ، می توانند دنیای اطراف خود را با عمق بیشتری کشف کنند. نشستن ، چهار دست و پا رفتن و پیاده روی تنها برخی از نقاط عطف فیزیکی است که به نوزادان امکان می دهد درک ذهنی بیشتری از دنیای اطراف خود بدست آورند.
با نزدیک شدن به ۱ سالگی ، اکثر نوزادان قادرند:
- از دیدن کتاب های تصویری لذت ببرند
- برخی از حرکات و کارهای ساده را تقلید کنند
- با چرخاندن اجسام ، تلاش برای قرار دادن یک شی در شی دیگر و غیره، اشیا را دستکاری کنند
- با حرکات و صداها پاسخ دهند
- مفهوم ماندگاری شی را درک کنند ، این ایده که یک شی به حیات خود ادامه می دهد حتی اگر قابل مشاهده نباشد
از ۱ تا ۲ سالگی
به نظر می رسد که پس از رسیدن به یک سالگی ، رشد جسمی ، اجتماعی و شناختی کودکان با جهش رو به رو است. کودکان در این سن زمان بسیار زیادی را به مشاهده اعمال بزرگسالان اختصاص می دهند ، بنابراین برای والدین و مراقبان مهم است که الگوهای خوبی از رفتار خود ارائه دهند.
بیشتر کودکان یک ساله شروع به انجام موارد زیر می کنند:
- اشیا مشابه را شناسایی می کنند
- اعمال و زبان بزرگسالان را تقلید می کنند
- از طریق اکتشاف می آموزند
- به اشیا و افراد آشنا در کتابهای تصویری اشاره می کنند
- تفاوت بین “من” و “تو” را متوجه می شوند
- کلمات را درک می کنند و به آنها پاسخ می دهند
از ۲ تا ۳ سالگی
در ۲ سالگی ، کودکان به طور فزاینده ای استقلال پیدا می کنند. از آنجا که آنها اکنون قادر به کشف بهتر جهان هستند ، بسیاری از یادگیری ها در این مرحله حاصل تجربیات خود آنها است.
بیشتر کودکان دو ساله قادرند:
- تصویر خود را در آینه با نام تشخیص دهند
- اقدامات پیچیده تر بزرگسالان را تقلید کنند (خاله بازی کردن ، تظاهر به استفاده از لباسشویی و غیره)
- اشیا را با کاربردهای آنها تشخیص دهند
- اشیا موجود در کتاب تصویری را نام ببرند
- به خواسته های ساده والدین و مراقبان پاسخ دهند
- مرتب سازی اشیا را بر اساس دسته بندی (به عنوان مثال ، حیوانات ، گل ها ، درختان و غیره) آنها انجام دهند
- حلقه ها روی پایه را از کوچک به بزرگ مرتب کنند
از ۳ تا ۴ سالگی
کودکان به طور فزاینده ای قادر به تجزیه و تحلیل دنیای اطراف خود به روش های پیچیده تر می شوند. همانطور که چیزها را مشاهده می کنند ، آنها را دسته بندی و در دسته های مختلف طبقه بندی می کنند.
از آنجا که کودکان در روند یادگیری بسیار فعال تر می شوند ، آنها همچنین شروع به طرح سوالاتی در مورد دنیای اطراف خود می کنند. “چرا؟” در این سن به سوالی بسیار رایج تبدیل می شود.
در سه سالگی ، اکثر بچه ها قادرند:
- برای به دست آوردن اطلاعات از “چرا” استفاده کنند
- آگاهی از گذشته و حال را نشان دهند
- با مشاهده و گوش دادن به توصیه ها ، یاد بگیرند
- توجه خود را مدت زمان بیشتری در حدود ۵ تا ۱۵ دقیقه حفظ کنند
- اشیا را بر اساس اندازه و شکل مرتب کنند
- به دنبال پاسخ سوالات باشند
- نحوه چیدن و دسته بندی اشیای مختلف با توجه به رنگ را بفهمند
از ۴ تا ۵ سالگی
با نزدیک شدن به سن مدرسه ، کودکان در استفاده از کلمات ، تقلید از بزرگسالان ، شمارش و سایر فعالیتهای اساسی که برای آمادگی مدرسه مهم هستند ، بهتر می شوند.
بیشتر کودکان چهار ساله قادرند:
- تصاویری را ایجاد کنند که اغلب نام می برند و توصیف می کنند
- تا پنج بشمارند
- شکل یک شخص را بکشند
- بسیاری از رنگها را نام ببرند و تشخیص دهند
- شعر بخوانند
- بگویند کجا زندگی می کنند