کار درمانی ذهنی چیست؟

کار درمانی ذهنی به کودکانی که به دلیل اختلالات مختلف، در مراحل رشدی و نقاط عطف رشدی تاخیر داشته اند کمک می کند تا حداکثر توانایی  را کسب کرده و اختلاف سن رشدی و تقویمی خود را به حداقل برسانند.

تاریخچه کاردرمانی ذهنی

کاردرمانی ریشه هایی در بهداشت روان دارد. در یک زمان ، اکثر کاردرمانگر ها در محیط های بهداشت روان کار می کردند. در دهه گذشته ، تعداد کاردرمانگر هایی در کشور که در زمینه بهداشت روان کار می کنند کاهش یافته است. (در مرتبط دانستن OT و توانبخشی جسمی و اطفال اشتباه نکرده بودید.)با این حال ، تغییرات جدید در ارائه خدمات بهداشت روان دریچه ای برای ورود کاردرمانگران بیشتر به این حوزه فراهم کرده است.

اهداف کاردرمانی ذهنی

آموزش کاردرمانگر نیازمند رویکردهای کلی و مناسب برای کار در محیط های بهداشت روان است. کاردرمانگرها علاوه بر آموزش دیدن در حوزه سلامت جسمی ، در موارد زیرنیز آموزش می بینند:

  • ارزیابی شناختی
  • استراتژی های حسی
  • اتحاد درمانی
  • فرایند گروهی
  • مشارکت در فعالیتهای یادگیری روزانه (ADL)
  • مهارتهای اجتماعی – عاطفی

همانند سایربخش های کاردرمانی ، هدف اصلی کاردرمانی ذهنی کمک به افراد در مشارکت هرچه بیشتر در فعالیتهای روزمره است. 

چه افرادی به کار درمانی ذهنی نیاز دارند؟

  • کودکانی با مشکلات اختلالات نافذ رشدی از جمله اتیسم
  • کودکان مبتلا به اختلال نقص‌توجه و بیش فعالی
  • کودکان و بزرگسالان مبتلا به فلج مغزی در مواردی که بیمار دچار مشکلات ذهنی نیز گردیده است.
  • افراد دچاراختلالات یادگیری از جمله ناتوانی در خواندن و نوشتن ، اختلال در یادگیری ریاضیات و …
  • افراد دچار سکته مغزی و سایر آسیب های ذهنی
  • کودکان و بزرگسالان دچار اختلالات رفتاری مانند پرخاشگری و جویدن ناخن و …
  • بیماران با سندرم های ژنتیکی و مادرزادی مانند سندرم داون و سندوم تورت
  • بیاران با ضعف در مهارت های ترسیمی
  • بیماران با اختلالات مخچه
  • افراد دچار اختلال حواس و حافظه
  • افراد دچار مشکل در ارتباطات
  • افرادی دارای وسواس فکری _ عملی
  • افراد مبتلا به مشکلات روحی مانند افسردگی
  • افرادمبتلا به استرس شدید
  • افراد دچار فوبیا ( ترس بیمارگونه)
  • افراد مبتلا به شیزوفرنی
  • افراد رچار دیستروفی عضلانی
  • کودکان دچا تاخیر رشدی

 

مراحل رشد ذهنی و شناختی کودک

از تولد تا ۳ ماهگی

۳ ماه اول زندگی کودک شگفت آور است. محورهای اصلی رشدی در این سن ، کاوش در حواس اساسی و یادگیری بیشتر در مورد بدن و محیط است.

در این دوره ، بیشتر نوزادان کارهای زیر را شروع می کنند:

  • رفتارهایی مانند جستجو و مکیدن نوک پستان یا شیشه شیر
  • تشخیص دادن تفاوت های صدا در میزان و حجم
  • تشخیص واضح تر اشیا را در فاصله ۳۳ سانتیمتری
  • تمرکز بر روی اشیا در حال حرکت ، از جمله چهره مراقبان
  • مشاهده همه رنگهای طیف بصری انسان
  • تخیص مزه های شیرین ، شور ، تلخ و ترش
  • استفاده از حالت های صورت برای پاسخ دادن به محیط اطراف

از ۳ تا ۶ ماهگی

در اوایل نوزادی ، توانایی های ادراکی هنوز در حال رشد است. از سن ۳-۶ ماهگی ، نوزادان احساس درک قوی تری دارند. در این سن ، بیشتر نوزادان شروع به موارد زیر می کنند:

  • حالات صورت را تقلید می کنند
  • به صداهای آشنا واکنش نشان می دهند
  • چهره های آشنا را می شناسند
  • به حالات چهره افراد دیگر پاسخ می دهند

از ۶ تا ۹ ماهگی

نگاه کردن به درون ذهن نوزاد کار ساده ای نیست. از این گذشته ، محققان نمی توانند هر لحظه از نوزاد بپرسند که به چه چیزی فکر می کند. محققان برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد فرایندهای ذهنی نوزادان ، به تعدادی از کارهای خلاقانه دست می زنند که عملکرد درونی مغز کودک را نشان می دهد.

محققان دریافتند که از سن ۶-۹ ماهگی، بیشتر نوزادان:

  • بیشتر به چیزهای “غیرممکن” مانند اشیایی که در هوا معلق است نگاه می کنند
  • تفاوت بین تصاویر نمایش دهنده اشیاء مختلف را تشخیص می دهند
  • تفاوت بین موجودات جاندار و بی جان را تشخیص می دهند
  • قادر به فهم اندازه نسبی یک شی برای تشخیص فاصله آن هستند

از ۹ تا ۱۲ ماهگی

نوزادان از نظر جسمی مهارت بیشتری پیدا می کنند ، می توانند دنیای اطراف خود را با عمق بیشتری کشف کنند. نشستن ، چهار دست و پا رفتن و پیاده روی تنها برخی از نقاط عطف فیزیکی است که به نوزادان امکان می دهد درک ذهنی بیشتری از دنیای اطراف خود بدست آورند.

با نزدیک شدن به ۱ سالگی ، اکثر نوزادان قادرند:

  • از دیدن کتاب های تصویری لذت ببرند
  • برخی از حرکات و کارهای ساده را تقلید کنند
  • با چرخاندن اجسام ، تلاش برای قرار دادن یک شی در شی دیگر و غیره، اشیا را دستکاری کنند
  • با حرکات و صداها پاسخ دهند
  • مفهوم ماندگاری شی را درک کنند ، این ایده که یک شی به حیات خود ادامه می دهد حتی اگر قابل مشاهده نباشد

از ۱ تا ۲ سالگی

به نظر می رسد که پس از رسیدن به یک سالگی ، رشد جسمی ، اجتماعی و شناختی کودکان با جهش رو به رو است. کودکان در این سن زمان بسیار زیادی را به مشاهده اعمال بزرگسالان اختصاص می دهند ، بنابراین برای والدین و مراقبان مهم است که الگوهای خوبی از رفتار خود ارائه دهند.

بیشتر کودکان یک ساله شروع به انجام موارد زیر می کنند:

  • اشیا مشابه را شناسایی می کنند
  • اعمال و زبان بزرگسالان را تقلید می کنند
  • از طریق اکتشاف می آموزند
  • به اشیا و افراد آشنا در کتابهای تصویری اشاره می کنند
  • تفاوت بین “من” و “تو” را متوجه می شوند
  • کلمات را درک می کنند و به آنها پاسخ می دهند

از ۲ تا ۳ سالگی

در ۲ سالگی ، کودکان به طور فزاینده ای استقلال پیدا می کنند. از آنجا که آنها اکنون قادر به کشف بهتر جهان هستند ، بسیاری از یادگیری ها در این مرحله حاصل تجربیات خود آنها است.

بیشتر کودکان دو ساله قادرند:

  • تصویر خود را در آینه با نام تشخیص دهند
  • اقدامات پیچیده تر بزرگسالان را تقلید کنند (خاله بازی کردن ، تظاهر به استفاده از لباسشویی و غیره)
  • اشیا را با کاربردهای آنها تشخیص دهند
  • اشیا موجود در کتاب تصویری را نام ببرند
  • به خواسته های ساده والدین و مراقبان پاسخ دهند
  • مرتب سازی اشیا را  بر اساس دسته بندی (به عنوان مثال ، حیوانات ، گل ها ، درختان و غیره) آنها انجام دهند
  • حلقه ها روی پایه را از کوچک به بزرگ مرتب کنند

از ۳ تا ۴ سالگی

کودکان به طور فزاینده ای قادر به تجزیه و تحلیل دنیای اطراف خود به روش های پیچیده تر می شوند. همانطور که چیزها را مشاهده می کنند ، آنها را دسته بندی و در دسته های مختلف طبقه بندی می کنند.

از آنجا که کودکان در روند یادگیری بسیار فعال تر می شوند ، آنها همچنین شروع به طرح سوالاتی در مورد دنیای اطراف خود می کنند. “چرا؟” در این سن به سوالی بسیار رایج تبدیل می شود.

در سه سالگی ، اکثر بچه ها قادرند:

  • برای به دست آوردن اطلاعات از “چرا” استفاده کنند
  • آگاهی از گذشته و حال را نشان دهند
  • با مشاهده و گوش دادن به توصیه ها ، یاد بگیرند
  • توجه خود را مدت زمان بیشتری در حدود ۵ تا ۱۵ دقیقه حفظ کنند
  • اشیا را بر اساس اندازه و شکل مرتب کنند
  • به دنبال پاسخ سوالات باشند
  • نحوه چیدن و دسته بندی اشیای مختلف با توجه به رنگ را بفهمند

از ۴ تا ۵ سالگی

با نزدیک شدن به سن مدرسه ، کودکان در استفاده از کلمات ، تقلید از بزرگسالان ، شمارش و سایر فعالیتهای اساسی که برای آمادگی مدرسه مهم هستند ، بهتر می شوند.

بیشتر کودکان چهار ساله قادرند:

  • تصاویری را ایجاد کنند که اغلب نام می برند و توصیف می کنند
  • تا پنج بشمارند
  • شکل یک شخص را بکشند
  • بسیاری از رنگها را نام ببرند و تشخیص دهند
  • شعر بخوانند
  • بگویند کجا زندگی می کنند